Вовед
Уставниот суд на Република Македонија, врз основа на член 110 од Уставот на Република Македонија и членовите 28 алинеја 1 и 71 од Деловникот на Уставниот суд на Република Македонија (“Службен весник на Република Македонија” бр.70/1992), на седницата одржана на 21 мај 2008 година, донесе
Р Е Ш Е Н И Е
Текст
1. НЕ СЕ ПОВЕДУВА постапка за оценување на законитоста на Одлуката за донесување на Деталниот урбанистички план за дел од Месната заедница „Крсте Мисирков“-Скопје, бр. 07-2906/4 од 13 декември 2005 година, донесена од Советот на општина Гази Баба.
2. СЕ ОТФРЛА иницијативата за поведување постапка за оценување на законитоста на согласноста бр.13-1178 од 14 февруари 2005 година на Министерството за транспорт и врски-Сектор за уредување на просторот.
3. Наип Османов, Далип Османов, Даип Шабанов и Емине Османи, сите од Скопје на Уставниот суд на Република Македонија му поднесе иницијатива за поведување постапка за оценување на законитоста на актите, означени во точките 1 и 2 од ова решение.
Подносителите на иницијативата наведуваат дека во 2002 година поднеле барање за денационализација на одземен имот, сопственост на нивните претходници, кој сега преставува дел од КП 896/9, и КП 896/39 за КО Синѓелиќ, за што биле известени надлежните во Министерството за транспорт и врски – Сектор за уредување на просторот, со цел да не се врши располагања што би можеле да го попречат реалното враќање на имотот. По однос на барањето во време на донесување на оспорените акти, а и потоа не е донесено правосилно решение. Меѓутоа, Министерството за транспорт и врски, спротивно на членот 72 од Законот за денационализација, дало согласност на Предлог Деталниот урбанистички план, со кој била направена измена на постојниот План само во дел и за слободното земјиште што е опфатено со барањето за денационализација, на кој начин било сторено располагање.
Понатаму, без основа на оспорените акти, градежното неизградено земјиште, со локација предвидена за индивидуално становање, било припоено кон постојните бараки и локации со изградени бараки, со можност истите да остваруваат право на земјиштето кое е припоено кон постојната локација. На овој начин било сторено располагање во корист на наведените бараки кои незаконито се зголемиле во површина и локација за градба, а при состојба на поведена постапка за денационализација. Со тоа се создале правни пречки за остварување на правото на подносителите за враќање во сопственост на одземениот имот, согласно член 28 став 1 точка 2 од Законот за денационализација.
Оттаму, оспорената одлука била донесена врз основа на незаконито дадена согласност, спротивно на членот 11 став 1 точка 1, членот 28 став 1 точка 2 и членот 72 од Законот за денационализација (нумерација според пречистениот текст на Законот), односно членот 10 став 1 точка 1, членот 22-б став 1 точка 2 и членот 64 од Законот. Притоа, подносителите на иницијативата имале сознание дека сета постапка била спроведена заради остварување на лични интереси на лице вработено во општинската админ истрација.
Врз основа на наведеното, подносителите на иницијативата сметаат дека оспорените акти не биле во согласност со наведените одредби од Законот за денационализација поради што предлагаат Судот да поведе постапка за оценување на нивната законитост и да ги поништи.
4. Судот на седницата утврди дека, Советот на општина Гази Баба на 13 декември 2005 година, донел Одлука за донесување на Деталниот урбанистички план за дел од Месната зедница „Крсте Мисирков“-Скопје
Со оваа одлука се усвојува Деталниот урбанистички план за дел од Месната зедница „Крсте Мисирков“-Скопје со следните мери и граници: од Север-оградата на предучилишната установа „25 Мај“, од Исток-по осовината на кракот од улицата „Андон Попов“, од Југ-по осовината на улицата “Андон Попов“ и од Запад-по осовината на каналот. Во членот 3 од Одлуката се опишани текстуалниот дел на Планот и графичките прилози, како составен дел на Планот. Според членот 7 од Одлуката таа влегува во сила осмиот ден од денот на објавувањето во “Службен гласник на град Скопје”.
Пред донесувањето на одлуката, Министерството за транспорт и врски-Сектор за уредување на просторот дало согласност на Предлог Деталниот урбанистички план под број 13-1178 од 14 февруари 2005 година.
5. Согласно членот 110 алинеја 2 од Уставот на Република Македонија, Уставниот суд на Република Македонија одлучува за согласноста на другите прописи и на колективните договори со Уставот и со законите.
Според член 10 став 1 точка 1 од Законот за денационализација („Службен вес ник на Република Македонија“ бр. 20/1998, 31/ 2000, 42/2003 и 44/2007), односно член 11 од пречистениот текст на Законот, не се враќа во сопственост, а се дава надомест за имот на кој до денот на влегувањето во сила на овој закон право на сопственост стекнало друго физичко или правно лице со правно дело или одлука на надлежен орган.
Според член 22-б став 1 точка 2 од Законот (член 28 став 1 точка 2 од пречистениот текст), градежно земјиште се враќа во сопственост: кога не е реализирана целта заради која било одземено градежно земјиште, како и кога била реализирана целта заради која било одземено градежно земјиште, а тоа при поднесувањето на барањето за денационализација претставува градежно неизградено земјиште.
Според членот 64 од Законот за денационализација (член 72 од пречистениот текст на Законот), со денот на влегувањето во сила на овој закон не е дозволено располагање со имотот што е предмет на денационализација, како и искористување на таков имот со кое се создаваат обврски за барателот. Правните дела и едностраните изјави на волја што се во спротивност со став 1 на овој член се ништовни ако барањето за денационализација е поднесено во рок од 5 години од денот на влегување во сила на Законот за денационализација, а заклучно до 7 мај 2003 година.
Во конкретниот случај, Судот, врз основа на доставените докази, утврди дека постапката за денационализација започнала со поднесено барање за денационализација од 17 јуни 2002 година, потоа на 14 февруари 2005 година од страна на Министерството за транс порт и врски е дадена оспорената согласност, по што следува донесувањето на оспорената одлука на 13 декември 2005 година. Постапката за денационализација не е правосилно завршена.
Врз основа на анализата на цитираните одредби од Законот за денационализација, Судот оцени дека од нив не произлегува забрана за просторно и урбанистичко планирање, односно за донесување или измена на урбанистички планови по влегувањето во сила на овој закон, како што сметаат подносителите на иницијативата. Ова од причина што деталниот урбанистички план, како и другите планови утврдени во Законот за просторно и урбанистичко планирање, по својот карактер и содржина не претставува акт, односно правно дело во смисла на членот 64 од Законот за денационализација со кој се врши располагање со градежното земјиште, што според овој член од Законот по неговото влегување во сила не е дозволено. Исто така, постапката за донесување и изменување на урбанистичките планови од која произлегле оспорената согласност и оспорената одлука и постапката за враќање на имотот кој е предмет на денационализација, согласно Законот за денационализација, се две суштински различни постапки кои една со друга не се исклучуваат, ниту пак Законот упатува на тоа.
Оттука, имајќи го предвид наведеното, како и фактот дека Законот за денационализација воопшто не уредува прашања во врска со постапката за донесување на просторни и урбанистички планови со кои се врши планирање на просторот, а со тоа и во врска со одлуките кои произлегуваат од ваков вид постапка и акти те кои на неа и претходат, Судот оцени дека овој закон е ирелевантен за оценување на законитоста на оспорената одлука од аспект на постапката во која таа е донесена, па од тие причини и не може да се постави прашањето за нејзината согласност со членот 10 став 1 точка 1, членот 22-б став 1 точка 2 и членот 64 од Законот за денационализација, во однос на кои одредби се оспорува со иницијативата.
6. Во однос на оспорениот акт за согласност, Судот оцени дека тој не е подобен за уставно судска оценка.
Имено, согласно член 28 алинеја 1 од Деловникот на Уставниот суд, Судот ќе ја отфрли иницијативата ако не е надлежен да одлучува за барањето.
Тргнувајќи од содржината на оспорената согласност, според оцена на Судот, истата не може по својот карактер да претставува пропис, во смисла на членот 110 алинеја 2 од Уставот, бидејќи по својата суштина е само превземено дејствие кое му претходи на одлуката за донесување на урбанистички план и како такво е само еден од стадиумите во законски уредената постапката.
7. Врз основа на изнесеното, Судот одлучи како во точките 1 и 2 од ова решение.
8. Ова решение Судот го донесе во состав од претседателот на Судот д-р Трендафил Ивановски и судиите: Лилјана Ингилизова-Ристова, Вера Маркова, Бранко Наумоски, Игор Спировски и д-р Зоран Сулејманов.
У.бр.44/2008
21 мај 2008 година
С к о п ј е
мл
ПРЕТСЕДАТЕЛ
на Уставниот суд на Република Македонија
д-р Трендафил Ивановски