У.бр.147/2024

Уставен суд на
Република Северна Македонија
У.бр.147/2024
Скопје, 02.10.2024 година

Уставниот суд на Република Северна Македонија, во состав д-р Дарко Костадиновски, претседател на Судот и судиите м-р Татјана Васиќ-Бозаџиева, д-р Јадранка Дабовиќ-Анастасовска, Елизабета Дуковска, д-р Осман Кадриу, Добрила Кацарска, д-р Ана Павловска-Данева и м-р Фатмир Скендер, врз основа на член 110 од Уставот на Република Северна Македонија, член 38 алинеја 2 и член 73 од Актот на Уставниот суд на Република Северна Македонија („Службен весник на Република Северна Македонија” бр.115/2024), на седницата одржана на 2 октомври 2024 година, донесе

Р Е Ш Е Н И Е

СЕ ОТФРЛА иницијативата за поведување постапка за оценување на уставноста на член 146 став 3, член 410-а, член 429-а од Законот за парничната постапка („Службен весник на Република Македонија” бр.79/2005, 110/2008, 83/2009, 116/2010 и 124/2015) и член 27 ставови 2 и 3 од Законот за судските такси („Службен весник на Република Македонија“ бр.114/2009; 148/2011, 106/2013, 166/2014 и „Службен весник на Република Северна Македонија“ бр.257/2020 и 205/2023).

Образложение
I

Златко Јолески, адвокат од Скопје, до Уставниот суд на Република Северна Македонија поднесе иницијатива за поведување постапка за оценување на уставноста на одредбите од законите, означени во диспозитивот на ова решение.

Во иницијативата подносителот укажува на судската пракса со која тужбите на граѓаните на Република Северна Македонија кои се поднесени преку адвокати се отфрлаат како неуредни поради нецелосно платена судска такса, на кој начин се загрозува правната сигурност и правото на пристап до правда.

За подносителот е неспорно дека судската такса за водење на одреден судски предмет е задолжителна и треба да биде платена од граѓаните, а судот нема обврска да работи предмет за кој не е платена судската такса од оној кој ја иницирал постапката, но спорно и неправично е да се ускратува правото на граѓаните да водат судска постапка поради тоа што не приложиле правилно уплатена судска такса, без претходно судот да ги повика да ја доплатат, со назначување на правните последици од неплаќање на судската такса.

Според подносителот, оспорените законски одредби служат за отфрлање на тужбите на граѓаните со цел зголемување на бројот на судски завршени предмети, со што во неповолна положба се наоѓа странката која се јавува како тужител, особено во постапки каде роковите за повторно поднесување на тужбата се истечени од причина што тужбата претходно се сметала за повлечена поради неплатена или нецелосно платена судска такса. Притоа смета дека неплатената или нецелосно платената судска такса при поднесување на тужбата не смее да биде причина за неповедување на судски спор и ограничување на граѓаните да ги остварат своите права.

Врз основа на изнесеното, подносителот смета дека оспорените одредби од Законот за парничната постапка и Законот за судските такси се спротивни на член 8 став 1 алинеи 1, 3 и 11, како и на член 51 од Уставот на Република Северна Македонија поради што му предлага на Уставниот суд да поведе постапка за оценка на уставноста на оспорените одредби и истите да ги поништи.

II

Судот на седницата утврди дека според член 146 став 3 од Законот за парнична постапка „Ако тужителот не ја плати судската такса во рок од 15 дена од денот на поднесувањето на тужбата, се смета дека тужбата е повлечена”.

Според член 410-а од истиот закон „тужбата се смета за повлечена ако тужителот во рок од осум дена од денот на поднесувањето на тужбата не ја плати судската такса”, исто така, според член 429-а „тужбата се смета за повлечена, ако тужителот во рок од осум дена од денот на поднесувањето на тужбата не ја плати судската такса.”

Во член 27 од Законот за судските такси се предвидува дека:

(1) Ако судот прими поднесок од странка, за кој не е платена такса или таксата не е платена целосно, или ако странката не доставила потврда за платената такса која се плаќа во готови пари, судот на подносителот ќе му достави налог за плаќање на таксата со укажување дека е должен да ја плати во рок од пет дена од денот на приемот на налогот и воедно ќе ја предупреди странката за последиците од неплаќање на таксата. Во овој случај странката плаќа такса и за доставениот налог за плаќање.
(2) Одредбите од ставот 1 на овој член не се однесуваат на такса за тужба во парнична постапка.
(3) Нецелосно платена такса за тужба во парнична постапка се смета за неплатена такса.

III

Согласно со член 110 алинеja 1 од Уставот, Уставниот суд на Република Северна Македонија одлучува за согласноста на законите со Уставот.

Според член 38 алинеја 2 од Актот на Уставниот суд на Република Северна Македонија, Уставниот суд ќе ја отфрли иницијативата ако за истата работа веќе одлучувал, а нема основи за поинакво одлучување.

По повод претходно поднесени иницијативи, Уставниот суд веќе ја ценел уставноста на одредбите од Законот за парничната постапка и Законот за судските такси кои и сега се предмет на оспорување со иницијативата.

Оспорените одредби од Законот за парнична постапка биле предмет на разгледување пред Уставниот суд при што со Решението У.бр.188/2008 од 17 декември 2008 година, не повел постапка за оценување на уставноста на член 146 ставови 2 и 3 и членовите 410-а, 417-а и 429-а од Законот за парничната постапка („Службен весник на Република Македонија“ бр.79/2005 и 110/2008”).

Имено, Судот со наведеното решение не го постави прашањето за согласноста на оспорените законски одредби со одредбите на Уставот, меѓу другото, и од аспект на остварувањето на темелните вредности на уставниот поредок – основните слободи и права на човекот и граѓанинот признати во меѓународното право и утврдени со Уставот; владеењето на правото и почитувањето на општо прифатените норми на меѓународното право (член 8 став 1 алинеите 1, 3 и 11).

Судот во образложението на Решението У.бр.188/2008, го изразил следниот став:

„Во конкретниот случај, законодавецот ја уреди со закон парничната постапка пред судовите, определувајќи, при поднесувањето на тужбата или најдоцна во рок од 15 дена односно за посебните постапки во рок од 8 дена, да се плати судската такса. Во тој рок Законот определува дека судот нема да постапува по тужбата, а потоа, ако не биде платена судската такса, ќе се смета дека тужбата е повлечена.

Со тоа, Законот обезбедува забрзување и економичност во судските постапки врз уставниот принцип на итност, како и дисциплина во плаќањето на трошоците на постапката како јавни давачки, водејќи притоа сметка за остварување на правото на секој граѓанин на судска заштита на своите слободи и права, независно од социјалното потекло и имотната положба. “

Оспорените одредби од Законот за судските такси, исто така, биле предмет на уставно-судска оцена пред Уставниот суд кој со Решението У.бр.57/2010 од 30 јуни 2010 година не поведе постапка за оценување на нивната уставност. Судот во наведеното решение, зазел став дека „од причина што постапката за плаќање на судските такси во парничната постапка е регулирана во Законот за парничната постапка, со оспорените ставови 2 и 3 на членот 27 од Законот за судските такси се врши изземање на оваа постапка за наплата на неплатената такса, што не е во спротивност со одредбите на Уставот на Република Македонија”.

Прашањето за уставноста на член 146 ставови 2 и 3 од Законот за парничната постапка, и дали со нив се повредуваат уставните одредби со сега доставената иницијатива било предмет на разгледување пред Уставниот суд кој веќе постапувал по повеќе предмети со кои утврдил дека се исполнети условите да ја отфрли иницијативата, со образложение дека за истата работа веќе одлучувал, а нема основи за поинакво одлучување, и тоа:

Во предметот У.бр.67/2010 од 17.11.2010 година, Уставниот суд jа отфрли иницијативата за оценување на уставноста на член 146 ставови 2 и 3 од Законот за парничната постапка („Службен весник на Република Македонија“ бр. 79/2005, 110/2008 и бр.83/2009). Обрaзложението на Решението се заснова на ставот на Судот изразен во предметот У. бр.188/2024 „Според ставот на Судот, законодавецот имал овластување со закон да ја уреди постапката пред судовите, при што законот мора да биде во согласност со Уставот и да го обезбеди правото на секој граѓанин да се повика на заштита на уставно утврдените слободи и права пред судовите, врз начелата на приоритет и итност независно од неговото социјално потекло и имотната положба, со што се обезбедува остварување на темелните вредности на уставниот поредок на Република Македонија – основните слободи и права на човекот и граѓанинот признати во меѓународното право и утврдени со Уставот, владеењето на правото, хуманизмот, социјалната правда и солидарноста, почитувањето на општо прифатените норми на меѓународното право, како и определбата на Република Македонија за социјална држава”.

Исто така, во предметот У.бр.123/2021 од 27.09.2022 година, Уставниот суд утврди дека се исполнети условите да ја отфрли иницијативата за оценување на уставноста на член 146 ставови 2 и 3 од Законот за парничната постапка („Службен весник на Република Македонија“ бр.79/2005, 110/2008, 83/2009, 116/2010 и 124/2015), бидејќи за истата работа веќе одлучувал, а нема основи за поинакво одлучување.

Со сега доставената иницијатива повторно се бара оценување на уставноста на член 146 став 3, член 410-а и член 429-а од Законот за парничната постапка, како и член 27 ставови 2 и 3 од Законот за судските такси за кои подносителот смета дека се неуставни и спротивни на член 8 став 1 кој ги прокламира темелните вредности на уставниот поредок, меѓу кои основните слободи и права на човекот и граѓанинот признати во меѓународното право и утврдени со Уставот, владеењето на правото и почитувањето на општо прифатените норми на меѓународното право (алинеи 1, 3 и 11). Законските одредби подносителот на иницијативата ги оспорува од аспект на ограничување на правата на граѓаните да водат судска постапка поради неплатена или нецелосно платена судска такса при поднесување на тужба, при што укажува на судската пракса на отфрлање на тужбите на граѓаните кои се поднесени преку адвокати како неуредни, поради нецелосно платена судска такса.

Oд анализата на уставно-судска практика произлезе дека оспорените одредби од двата закони биле предмет на уставно-судска оцена, при што Уставниот суд не утврдил дека се спротивни на Уставот. Имајќи предвид дека правната и фактичката состојба од тогаш досега се непроменети, Судот оцени дека аспектите на оспорување изнесени во оваа иницијатива не се од влијание за заземање на поинаков став од она што Уставниот суд го утврдил во Решението У.бр.188/2008 од 17.12.2008 година и Решениeто У.бр.57/2010 од 30.10.2010 година со кои не поведе постапка за оценување на уставноста на оспорените одредби од Законот за парничната постапка и Законот за судските такси.

Со оглед на фактот дека во сега поднесената иницијатива не постојат основи за поинакво одлучување, Судот утврди дека се исполнети условите од член 38 алинеја 2 од Актот на Уставниот суд, за отфрлање на иницијативата.

IV

Врз основа на наведеното, Судот одлучи како во диспозитивот на ова решение.

ПРЕТСЕДАТЕЛ
на Уставниот суд на Република Северна Македонија,
д-р Дарко Костадиновски

* * *

Gjykata Kushtetuese e
Republikës së Maqedonisë së Veriut      
U.nr.147/2024
Shkup, 02.10.2024 

Gjykata Kushtetue e Republikës së Maqedonisë së Veriut, në përbërje të kryetarit të Gjykatës, dr. Darko Kostadinovski dhe gjykatësve mr.Tatjana Vasiq-Bozaxhieva, dr.Jadranka Daboviq-Anastasovska, Eliazabeta Dukovska, dr. Osman Kadriu, Dobrilla Kacarska,  dr. Ana Pavllovska-Daneva dhe mr. Fatmir Skender, në bazë të nenit 110 të Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë së Veriut, nenit 38 alineja 2 dhe nenit  73 të Aktit të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Maqedonisë së Veriut („Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut“ nr.115/2024), në seancën e mbajtur më 02.10.2024, miratoi

A K T V E N D I M

REFUZOHET iniciativa për inicimin e procedurës për vlerësimin e kushtetutshmërisë së nenit 146 paragrafi 3, nenit 410-a, nenit 429-a të Ligjit për procedurë kontestimore (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 79/2005, 110/2008, 83/2009, 116/2010 dhe 124/2015) dhe nenit 27 paragrafët 2 dhe 3 të Ligjit për taksat gjyqësore (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 114/2009; 148/2011, 106/2013, 166/2014 dhe “Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr.257/2020 dhe 205/2023).

Arsyetim

I

Zllatko Joleski, avokat nga Shkupi, në Gjykatën Kushtetuese të Republikës së Maqedonisë së Veriut ka dërguar iniciativë për fillimin e procedurës për vlerësimin e kushtetutshmërisë së dispozitave të ligjeve, të cekura në dispozitiv të këtij aktvendimi.

Në iniciativë, parashtruesi i kërkesës thekson praktikën gjyqësore me të cilën paditë e qytetarëve të Republikës së Maqedonisë së Veriut që parashtrohen përmes avokatëve refuzohen si të parregullta për shkak të pagesave jo të plota gjyqësore, gjë që rrezikon sigurinë juridike dhe të drejtën për qasje në drejtësi.

Për parashtruesin është e padiskutueshme se taksa gjyqësore për zhvillimin e një çështjeje të caktuar gjyqësore është e detyrueshme dhe duhet të paguhet nga qytetarët dhe gjykata nuk ka asnjë detyrim të trajtojë një çështje për të cilën taksa gjyqësore nuk është paguar nga personi që ka iniciuar procedurën, por është kontestuese dhe e padrejtë që qytetarëve tu mohohet e drejta për të zhvilluar procedurë gjyqësore për faktin se nuk kanë dërguar një taksë gjyqësore të paguar në mënyrë drejtë, pa i thirrur më parë gjykata që ta paguajnë, duke theksuar pasojat juridike nga mospagesa e taksës gjyqësore.

Sipas parashtruesit, dispozitat ligjore të kontestuara shërbejnë për refuzimin e padive të qytetarëve me qëllim rritjen e numrit të lëndëve të përfunduara nga gjykata, gjë që e vendos në pozitë të pafavorshme palën që paraqitet si paditëse, veçanërisht në procedurat ku afatet për parashtrimin e sërishëm të padisë kanë skaduar për arsye se padia më parë është konsideruar e tërhequr për shkak të një takse gjyqësore të papaguar ose të papaguar plotësisht. Në të njëjtën kohë, konsideron se se tarifa gjyqësore e papaguar ose e paguar në mënyrë jo të plotë gjatë ngritjes së padisë nuk duhet të jetë shkak për mosinicimin e çështjes gjyqësore dhe kufizimin e qytetarëve në ushtrimin e të drejtave të tyre.

Në bazë të asaj që është paraqitur, parashtruesi konsideron se dispozitat e kontestuara të Ligjit për procedurën kontestimore dhe Ligjit për taksat gjyqësore janë në kundërshtim me nenin 8, paragrafin 1, alinetë 1, 3 dhe 11, si dhe me nenin 51 të këtij ligji nga Kushtetuta e Republikës së Maqedonisë së Veriut, prandaj i propozon Gjykatës Kushtetuese që të fillojë procedurë për vlerësimin e kushtetutshmërisë së dispozitave të kontestuara dhe t’i shfuqizojë të njëjtat.

II

Gjykata në seancë ka konstatuar se sipas nenit 146 paragrafi 3 të Ligjit për procedurën kontestimore “Nëse paditësi nuk e paguan taksën gjyqësore në afat prej 15 ditësh nga dita e paraqitjes së padisë, konsiderohet se padia është tërhequr. “

Sipas nenit 410-a të të njëjtit ligj “padia konsiderohet e tërhequr nëse paditësi nuk e paguan taksën gjyqësore brenda tetë ditëve nga dita e paraqitjes së padisë”, gjithashtu sipas nenit 429-a “padia konsiderohet e tërhequr, nëse paditësi nuk e ka paguar taksën gjyqësore brenda tetë ditëve nga dita e paraqitjes së padisë”.

Neni 27 i Ligjit për taksat gjyqësore përcakton se:

(1) Nëse gjykata merr parashtresë nga pala, për të cilën nuk është paguar taksë ose nuk është paguar në tërësi, ose nëse pala nuk ka dërguar vërtetim për taksën e paguar e cila paguhet me para të gatshme, Gjykata do t’i dërgojë parashtruesit një urdhër për pagimin e taksës që tregon se ai është i detyruar ta paguajë atë brenda pesë ditëve nga dita e marrjes së urdhrit dhe gjithashtu do të paralajmërojë palën për pasojat e mospagesës së taksës. Në këtë rast, pala paguan edhe taksë për urdhërpagesën e dërguar.
(2) Dispozitat e paragrafit 1 të këtij neni nuk kanë të bëjnë me taksën për padi në procedurë kontestimore.
(3) Taksa e paguar jo e plotë për një padi në procedurë kontestimore konsiderohet taksë e papaguar.

III

Sipas nenit 110 paragrafi 1 të Kushtetutës, Gjykata Kushtetuese e Republikës së Maqedonisë së Veriut vendos për pajtueshmërinë e ligjeve me Kushtetutën.

Sipas nenit 38 paragrafit 2 të Aktit të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Maqedonisë së Veriut, Gjykata Kushtetuese do ta refuzojë iniciativën nëse për të njëjtën çështje ka vendosur tashmë dhe nuk ka bazë për vendim tjetër.

Me rastin e iniciativave të parashtruara më parë, Gjykata Kushtetuese tashmë ka vlerësuar kushtetutshmërinë e dispozitave të Ligjit për procedurën kontestimore dhe Ligjit për taksat gjyqësore, të cilat tashmë janë objekt i kundërshtimit me iniciativë.

Dispozitat e kontestuara të Ligjit për procedurën kontestimore i janë nënshtruar shqyrtimit në Gjykatën Kushtetuese, dhe me Aktvendimin U. nr.188/2008 nga 17 dhjetori i vitit 2008, nuk ka dërguar procedurë për vlerësimin e  kushtetutshmërisë së nenit 146 paragrafët 2 dhe 3 dhe nenet 410-a, 417-a dhe 429-a të Ligjit për procedurë kontestimore (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 79/2005 dhe 110/2008″).

Gjegjësisht, me vendimin e lartpërmendur, Gjykata nuk e ka ngritur çështjen e përputhshmërisë së dispozitave ligjore të kontestuara me dispozitat e Kushtetutës, ndër të tjera, edhe nga aspekti i realizimit të vlerave themelore të rendit kushtetues – të drejtat dhe liritë themelore të njeriut dhe qytetarit të njohura në të drejtën ndërkombëtare dhe të përcaktuara me Kushtetutë; sundimi i së drejtës dhe respektimi i normave të pranuara përgjithësisht të së drejtës ndërkombëtare (neni 8 paragrafi 1 paragrafët 1, 3 dhe 11).

Gjykata, në arsyetimin e Aktvendimit U. nr.188/2008, e ka shprehur këtë qëndrim:

“Në rastin konkret ligjvënësi ka rregulluar me ligj procedurën kontestimore para gjykatave, duke përcaktuar se me rastin e paraqitjes së padisë ose më së voni brenda 15 ditëve, pra për procedura të veçanta brenda 8 ditëve, paguhet taksë gjyqësore. Brenda atij afati, Ligji përcakton se gjykata nuk do të veprojë sipas padisë dhe më pas, nëse nuk paguhet taksë gjyqësore, do të konsiderohet se padia është tërhequr.

Me këtë, Ligji siguron përshpejtim dhe kursim në proceset gjyqësore bazuar në parimin kushtetues të urgjencës, si dhe disiplinë në pagimin e shpenzimeve të procedurës si tarifë publike, duke pasur parasysh realizimin e të drejtës së çdo qytetari për mbrojtjen gjyqësore të lirive dhe të drejtave të tij, pavarësisht nga origjina sociale dhe pozita e pronësisë.“

Dispozitat e kontestuara të Ligjit për taksat gjyqësore i janë nënshtruar edhe vlerësimit kushtetues-gjyqësor para Gjykatës Kushtetuese, e cila me Vendimin U.nr. 57/2010 nga 30 qershori 2010 nuk ka inicuar procedurë për vlerësimin e kushtetutshmërisë së tyre. Gjykata në vendimin në fjalë ka marrë qëndrim se “për faktin se procedura për pagesën e taksave gjyqësore në procedurë kontestimore është e rregulluar me Ligjin për procedurën kontestimore, me paragrafët e kontestuar 2 dhe 3 të nenit 27 të Ligjit për taksat gjyqësore bëhet heqja e kësaj procedure për pagimin e  taksës së papaguar, e cila nuk është në kundërshtim me dispozitat e Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë”.

Çështja e kushtetutshmërisë së nenit 146, paragrafët 2 dhe 3 të Ligjit për procedurë kontestimore dhe nëse ato shkelin dispozitat kushtetuese me iniciativën tashmë të paraqitur, ka qenë objekt i shqyrtimit në Gjykatën Kushtetuese, e cila tashmë ka vepruar për disa lëndë me të cilat ka përcaktuar se janë plotësuar kushtet për refuzimin e iniciativës, me arsyetimin se tashmë ka vendosur për të njëjtën çështje, dhe nuk ka arsye për një vendim tjetër, përkatësisht:

Në lëndën U. nr. 67/2010 të datës 17.11.2010, Gjykata Kushtetuese e hodhi poshtë iniciativën për vlerësimin e kushtetutshmërisë së nenit 146 paragrafët 2 dhe 3 të Ligjit për procedurë kontestimore (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 79/2005, 110/2008 dhe nr. 83/2009). Arsyetimi i Aktvendimit bazohet në qëndrimin e Gjykatës të shprehur në lëndën U. nr. 188/2024 “Sipas qëndrimit të Gjykatës, ligjvënësi ka pasur kompetencë të rregullojë me ligj procedurën para gjykatave, ndërsa ligji duhet të jetë në përputhje me Kushtetutën dhe të sigurojë të drejtën e çdo qytetari për t’u thirrur në mbrojtje të lirive dhe të drejtave të përcaktuara me kushtetutë para gjykatave, të bazuara në parimet e prioritetit dhe urgjencës pa marrë parasysh prejardhjen e tij shoqërore dhe pozitën e pronësisë, e cila siguron realizimin e vlerave themelore të rendit kushtetues të Republikës së Maqedonisë – liritë dhe të drejtat themelore të njeriut dhe qytetarit të njohura në të drejtën ndërkombëtare dhe të përcaktuara me Kushtetutë, sundimin e së drejtës, humanizmin, drejtësinë sociale dhe solidaritetin, respektimin e normave përgjithësisht të pranuara të së drejtës ndërkombëtare si dhe përcaktimin e Republikës së Maqedonisë si shtet social”.

Gjithashtu, në lëndën U.nr.123/2021 nga 27.09.2022, Gjykata Kushtetuese konstatoi se janë plotësuar kushtet për refuzimin e iniciativës për vlerësimin e kushtetutshmërisë së nenit 146 paragrafët 2 dhe 3 të Ligjit për procedurë kontestimore (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 79/2005, 110/2008, 83/ 2009, 116/2010 dhe 124/2015), sepse tashmë ka vendosur për të njëjtën çështje dhe nuk ka arsye për një vendim tjetër.

Me iniciativën e dërguar, bëhet vlerësimi i kushtetutshmërisë së nenit 146 paragrafi 3, nenit 410-a dhe nenit 429-a të Ligjit për procedurën kontestimore, si dhe nenit 27 paragrafët 2 dhe 3 të Ligjit për taksat gjyqësore, për të cilët parashtruesi konsideron se jetë antikushtetues dhe në kundërshtim me nenin 8 paragrafi 1 që i shpall vlerat themelore të rendit kushtetues, duke përfshirë liritë dhe të drejtat themelore të njeriut dhe qytetarit të njohura në të drejtën ndërkombëtare dhe të përcaktuara me Kushtetutë, sundimin e së drejtës dhe respektimin e normave përgjithësisht të pranuara të së drejtës ndërkombëtare (paragrafët 1, 3 dhe 11). Parashtruesi i iniciativës kundërshton dispozitat ligjore nga pikëpamja e kufizimit të të drejtave të qytetarëve për të zhvilluar procedura gjyqësore për shkak të një tarife gjyqësore të papaguar ose të paguar në mënyrë jo të plotë gjatë ngritjes së padisë, duke vënë në dukje praktikën gjyqësore të refuzimit të padive të qytetarëve që janë paraqitur përmes avokatëve si të parregullt, për shkak të taksës gjyqësore joplotësisht të paguar.

Nga analiza e praktikës kushtetuese-gjyqësore rezulton se dispozitat e kontestuara të dy ligjeve i nënshtroheshin vlerësimit kushtetues-gjyqësor dhe Gjykata Kushtetuese nuk ka konstatuar se ato janë në kundërshtim me Kushtetutën. Duke pasur parasysh se gjendja juridike dhe faktike nuk ka ndryshuar që nga ajo kohë, Gjykata vlerësoi se aspektet e kontestimit të paraqitura në këtë iniciativë nuk kanë ndikim për mbajtjen e një qëndrimi të ndryshëm nga ai i vendosur nga Gjykata Kushtetuese në Aktvendimin U.nr. 188/2008 të datës 17.12 .2008 dhe Aktvendimi U. nr. 57/2010 i datës 30.10.2010 me të cilët nuk u inicua procedura për vlerësimin e kushtetutshmërisë së dispozitave kontestuese të Ligjit për procedurë kontestimore dhe Ligjit për taksat gjyqësore.

Duke marrë parasysh faktin se në iniciativën e parashtruar tani nuk ka bazë për një vendimmarrje tjetër, Gjykata konstatoi se janë plotësuar kushtet e nenit 38 paragrafi 2 të Aktit të Gjykatës Kushtetuese, për refuzimin e iniciativës.

IV

Nisur nga sa më sipër, Gjykata, vendosi si në dispozitivin e këtij aktvendimi.

KRYETAR  
i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Maqedonisë së Veriut,
dr. Darko Kostadinovski