У.бр.5/2024 – Уставен суд на Република Северна Македонија

Уставен суд на
Република Северна Македонија
У.бр.5/2024
Скопје, 20.05.2025 година

Уставниот суд на Република Северна Македонија, во состав д-р Дарко Костадиновски, претседател на Судот и судиите Насер Ајдари, м-р Татјана Васиќ-Бозаџиева, д-р Јадранка Дабовиќ-Анастасовска, д-р Осман Кадриу, Добрила Кацарска, д-р Ана Павловска-Данева и м-р Фатмир Скендер, врз основа на членовите 110 и 112 од Уставот на Република Северна Македонија и член 72 алинеја 1 и член 82 од Актот на Уставниот суд на Република Северна Македонија („Службен весник на Република Северна Македонија” бр.115/2024), на седницата одржана на 20 мај 2025 година, донесе

О Д Л У К А

1. СЕ УКИНУВА член 54-а став 1 точки 1, 2 и 4 од Правилата за изменување и дополнување на Правилата за снабдување со топлинска енергија („Службен весник на Република Северна Македонија“ бр. 233/2020).

2. Оваа одлука ќе се објави во „Службен весник на Република Северна Македонија“.

Образложение

Уставниот суд на Република Северна Македонија, со Решението У.бр.5/2024 од 5 февруари 2025 година поведе постапка за оценување на уставноста на одредбата означена во точката 1 од диспозитивот на оваа одлука, бидејќи основано се постави прашањето за нејзината согласност со член 30 став 2 точка 9 од Законот за енергетика („Службен весник на Република Македонија“ бр. 96/2018 и „Службен весник на Република Северна Македонија“ бр. 96/2019, 236/2022, 134/2024 и 147/2024) и со член 8 став 1 алинеја 3 од Уставот.

На седницата Судот утврди дека со член 54-а став 1 од Правилата за изменување и дополнување на Правилата за снабдување со топлинска енергија, е предвидена постапка, која барателот – сопственик на посебниот дел од објектот кој бара да се исклучи од системот за централно греење треба да ја спроведе, па со точката 1 од истиот е задолжен да обезбеди писмена согласност за исклучување од мнозинството од вкупниот број сопственици на посебни делови од објектот. По добивањето на ваквата согласност, со точката 2 на барателот му се наложува да изготви проект за греење со кој ќе биде предвидено алтернативниот систем на греење којшто ќе го користи по исклучувањето да обезбедува подобри енергетски перфоманси, односно да биде поефикасен и еколошки поприфатлив и да го намалува користењето на примарна енергија во споредба со системот за централно греење на којшто е приклучен. Со точката 4, барателот се задолжува да му достави на снабдувачот проект за греење со барање за негово одобрување и реализирање.

III

Според член 110 алинеи 1 и 2 од Уставот на Република Северна Македонија, Уставниот суд на Република Северна Македонија одлучува за согласноста на законите со Уставот и за согласноста на другите прописи и на колективните договори со Уставот и со законите.

Согласно со член 8 став 1 алинеја 3 од Уставот на Република Северна Македонија, владеењето на правото е темелна вредност на уставниот поредок на Република Северна Македонија.

Со член 51 од Уставот, се уредува дека во Република Северна Македонија законите мораат да бидат во согласност со Уставот, а сите други прописи со Уставот и со закон и дека секој е должен да ги почитува Уставот и законите.

Правилата за изменување и дополнување на Правилата за снабдување со топлинска енергија („Службен весник на Република Северна Македонија“ бр. 233/20), во кои е содржан оспорениот член 54-а став 1 точки 1, 2 и 4, се донесени од страна на Регулаторната комисија за енергетика и водни услуги на Република Северна Македонија. Истите се донесени врз основа на член 24 став 1 точка 1 алинеја 15 и член 30 од Законот за енергетика („Службен весник на Република Македонија“ бр. 96/18 и „Службен весник на Република Северна Македонија“ бр. 96/19, 236/22, 134/24 и 147/24).

Со член 24 од Законот за енергетика кој е со наслов „Надлежност на Регулаторна комисија за енергетика“, се пропишани актите што ги донесува Регулаторната комисија за енергетика заради остварување на својата надлежност и во ставот 1 точка 1 алинеја 15 е предвидено дека донесува правила за снабдување со топлинска енергија. Согласно со член 30 став 1 од истиот закон, кој е со наслов „Правила за снабдување“, е определено дека Регулаторната комисија за енергетика донесува посебни правила за снабдување со електрична енергија, топлинска енергија и природен гас. Со ставот 2 се определува дека со ваквите правила за снабдување поблиску се уредуваат општите услови и начинот на снабдување, како и меѓусебните права, обврски и одговорности на снабдувачот и потрошувачот на соодветен вид енергија и операторот на соодветниот систем и помеѓу другото, точката 9 од ставот 2 уредува дека поблиску се уредуваат условите и постапката за исклучување на потрошувачите од системите за пренос или дистрибуција, во случај кога потрошувачите не ги исполнуваат обврските утврдени со закон, друг пропис и/или договор.

Tргнувајќи од анализата на наведените уставни одредби и одредбите од Законот за енергетика, како и од содржината на оспорените одредби од Правилата за изменување и дополнување на Правилата за снабдување со топлинска енергија, наспрема наводите во иницијативата, Судот утврди дека основано може да се постави прашањето за согласноста на оспорените одредби од Правилата со одредбите од Законот за енергетика и со одредбите од Уставот кои ги посочува подносителот на иницијативата.

Ова од причина што владеењето на правото е уставно загарантирана темелна вредност која ги опфаќа, меѓу другото, принципот на правна сигурност и легитимни очекувања. Тоа значи дека законите важат за сите граѓани подеднакво и секое отстапување од нивната примена претставува повреда и на начелото на правната сигурност.

Имено, Регулаторната комисија за енергетика и водни услуги на Република Северна Македонија, со донесените Правила за изменување и дополнување на Правилата за снабдување со топлинска енергија, утврдила обврски за сопствениците на посебните делови од објектите што бараат да се исклучат од системот за централно греење да спроведат постапка за исклучување. Постапката за исклучување која треба да ја спроведе барателот – сопственик на посебниот дел од објектот, вклучува обезбедување на писмена согласност за исклучување од системот за топлинска енергија од мнозинството од вкупниот број сопственици на посебни делови од објектот, потоа обврска на барателот да изготви проект за греење со кој ќе се предвиди алтернативен систем за греење и да го достави проектот за греење до снабдувачот, кој пак треба да одлучи за негово одобрување и реализирање.

Во член 30 став 1 од Законот за енергетика, е определено дека Регулаторната комисија за енергетика донесува посебни правила за снабдување со електрична енергија, топлинска енергија и природен гас. Со ставот 2 од истиот член, законодавецот јасно определил дека со ваквите правила за снабдување поблиску се уредуваат општите услови и начинот на снабдување, меѓусебните права, обврски и одговорности на снабдувачот и потрошувачот и помеѓу другото со точката 9 пропишал дека поблиску се уредуваат условите и постапката за исклучување на потрошувачите од системите за пренос или дистрибуција, во случај кога потрошувачите не ги исполнуваат обврските утврдени со закон, друг пропис и/или договор.

Од анализата на наведените законски одредби, произлегува дека законодавецот со ваквата законска формулација, утврдил дека Регулаторната комисија за енергетика може со подзаконски акт (правилата за снабдување), да пропише услови и постапка за исклучување на потрошувачи од системот за пренос и дистрибуција, но само во случај кога потрошувачот престанал да ги исполнува обврските утврдени со закон, друг пропис и/или договор, а не и во случај кога потрошувачот сам и доброволно, со барање ќе се обрати до снабдувачот и ќе побара исклучување од системот. Неспорен е фактот дека Регулаторната комисија за енергетика може да донесува посебни правила за снабдување во кои ќе пропишува услови и постапка за исклучување од системите за пренос и дистрибуција. Но, согласно член 30 став 2 точка 9 од Законот за енергетика, ваквите услови и постапката за исклучување, единствено и исклучиво се однесуваат само за корисниците кои престанале да ги исполнуваат обврските утврдени со закон, друг пропис и/или договор. Вака предвиденото исклучување на корисниците, би требало да претставува еден вид санкција на тие корисници кои престанале да ги исполнуваат обврските, а не да се однесува и за исклучување корисници кои ги исполнуваат своите обврски и кои доброволно сакаат да се исклучат од системот.

Утврдените обврски од страна на Регулаторната комисија за енергетика и водни услуги на Република Северна Македонија, за сопствениците на посебни делови од објектите што бараат да се исклучат од системот за централно греење, исто така, не се во корелација односно согласност и со судската пракса на Европскиот суд за човекови права. Имено, Европскиот суд за човекови права во Пресудата Стрезовски и други против Република Северна Македонија (Апликации бр.14460/16 и 7 други), наведува дека „И мешањето во мирното уживање на сопственоста и воздржувањето од дејствија мора да ја постигнат правичната рамнотежа помеѓу барањата на општиот интерес на заедницата и потребата од заштита на индивидуалните основни права“. Потребата за постигнување на оваа рамнотежа се рефлектира во структурата на член 1 од Протоколот бр. 1 како целина. Поради ова, во сите случаи за наводна повреда на овој член, Судот е должен да утврди дали поради некое дејствие или пропуштање на дејствие од страна на државата, на засегнатите лица им бил наметнат несразмерен и прекумерен товар (види Broniowski v. Poland [GC], бр. 31443/96, § 150, ECHR 2004 V; Zolotas v. Greece (no. 2), бр. 66610/09, § 40, ECHR 2013 (извадоци); и Dickmann and Gion v. Romania, бр. 10346/03 и 10893/04, § 90, 24 октомври 2017)“. Во оваа насока, Регулаторната комисија, при утврдувањето на наведените обврски не го зела предвид фактот дека со истите се наметнува несразмерен и прекумерен товар врз корисниците на услугите, спротивно на меѓународните стандарди за човекови права и слободи.

Согласно сето погоре наведено, од анализата на оспорените одредби и наведените законски одредби, Судот оцени дека оспорените одредби од член 54-а став 1 точки 1, 2 и 4 од Правилата за изменување и дополнување на Правилата за снабдување со топлинска енергија, се незаконити, а со тоа и спротивни на темелната вредност на уставниот поредок – начелото на владеење на правото од член 8 став 1 алинеја 3 од Уставот, согласно кое во правниот поредок треба да егзистираат јасни и прецизни норми и истите да бидат правно усогласени со Уставот и со законите.

Врз основа на наведеното, Судот, со мнозинство гласови, одлучи како во диспозитивот на оваа одлука.

Оваа одлука произведува правно дејство од денот на објавувањето во „Службен весник на Република Северна Македонија“.

ПРЕТСЕДАТЕЛ
на Уставниот суд на Република Северна Македонија,
д-р Дарко Костадиновски

* * *

Gjykata Kushtetuese e
Republikës së Maqedonisë së Veriut
U.nr. 5/2024
Shkup, 20.05.2025

Gjykata Kushtetue e Republikës së Maqedonisë së Veriut, në përbërje të Kryetarit të Gjykatës, dr. Darko Kostadinovski dhe gjykatësve Naser Ajdari, mr.Tatjana Vasiq-Bozaxhieva, dr.Jadranka Daboviq-Anastasovska, dr. Osman Kadriu, Dobrilla Kacarska, dr. Ana Pavllovska-Daneva dhe mr. Fatmir Skender, në bazë të nenit 110 dhe 112 të Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë së Veriut dhe nenit 72 alineja 1 dhe nenit 82 të Aktit të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Maqedonisë së Veriut („Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut“ nr.115/2024), në mbledhjen e mbajtur më 20 maj 2025, miratoi

V E N D I M

1. NDËRPRITET neni 54-a paragrafi 1 pikat 1, 2 dhe 4 të Rregullores për ndryshimin dhe plotësimin e Rregullave për furnizim me energji për ngrohje (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr. 233/2020).

2. Ky vendim do të publikohet në “Gazetën Zyrtare të Republikës së Maqedonisë së Veriut”.

Arsyetim

Gjykata Kushtetuese e Republikës së Maqedonisë së Veriut, me Vendimin U.nr.5/2024 të datës 5 shkurt 2025, inicoi procedurë për vlerësimin e kushtetutshmërisë së dispozitës së shënuar në pikën 1 të dispozitivit të këtij vendimi, për shkak se me bazë u shtrua çështja e përputhshmërisë së saj me nenin 30 paragrafi 2 pika 9 të Ligjit për energjetikë (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 96/2018 dhe “Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr. 96/2019, 236/2022, 134/2024 dhe 147/2024) dhe me nenin 8 paragrafi 1 alineja 3 të Kushtetutës.

Në seancë, Gjykata përcaktoi se neni 54-a, paragrafi 1 i Rregullores për ndryshimin dhe plotësimin e Rregullave për Furnizim me energji për ngrohje, parashikon një procedurë që kërkuesi- pronar i pjesës së veçantë të objektit i cili kërkon të shkyçet nga sistemi i ngrohjes qendrore, duhet ta zbatojë, dhe sipas pikës 1 të të njëjtës, është i detyruar të japë pëlqim me shkrim për shkyçje nga shumica e numrit të përgjithshëm të pronarëve të pjesëve të veçanta të objektit. Pas marrjes së këtij pëlqimi, sipas pikës 2, kërkuesiit i urdhërohet të përgatisë një projekt ngrohjeje me të cilin do të parashikohet sistemi alternativ i ngrohjes që do ta përdorë pas shkyçjes të ofrojë performancë më të mirë energjetike, respektivisht do të jetë më efikase dhe më ekologjike dhe do të zvogëlojë përdorimin e energjisë primare në krahasim me sistemin e ngrohjes qendrore me të cilin është i lidhur. Sipas pikës 4, kërkuesi është i detyruar t’i paraqesë furnizuesit një projekt ngrohjeje me kërkesë për miratimin dhe realizimin e tij.

III

Sipas nenit 110, paragrafët 1 dhe 2 të Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë së Veriut, Gjykata Kushtetuese e Republikës së Maqedonisë së Veriut vendos për pajtueshmërinë e ligjeve me Kushtetutën dhe për pajtueshmërinë e rregullave të tjera dhe marrëveshjeve kolektive me Kushtetutën dhe me ligjet.

Sipas nenit 8, paragrafi 1, alineja 3 të Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë së Veriut, sundimi i së drejtës është një vlerë themelore e rendit kushtetues të Republikës së Maqedonisë së Veriut.

Neni 51 i Kushtetutës përcakton se në Republikën e Maqedonisë së Veriut, ligjet duhet të jenë në përputhje me Kushtetutën, dhe të gjitha rregullat e tjera me Kushtetutën dhe ligjin, dhe se të gjithë janë të detyruar të respektojnë Kushtetutën dhe ligjet.

Rregullat për ndryshimin dhe plotësimin e Rregullave për Furnizim me energji për ngrohje (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr. 233/20), të cilat përmbajnë nenin e kontestuar 54-a, paragrafi 1, pikat 1, 2 dhe 4, u miratuan nga Komisioni Rregullator për Energjetikë dhe Shërbime të Ujit të Republikës së Maqedonisë së Veriut. Ato u miratuan në bazë të nenit 24 paragrafi 1 pika 1 alineja 15 dhe nenit 30 të Ligjit për energjetikë (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 96/18 dhe “Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr. 96/19, 236/22, 134/24 и 147/24).

Me nenin 24 të Ligjit të Energjetikës, i titulluar “Kompetenca e Komisionit Rregullator të Energjetikës”, janë përcaktuar aktet e miratuara nga Komisioni Rregullator i Energjetikës me qëllim ushtrimin e kompetencës së tij dhe në paragrafin 1, pika 1, alineja 15, parashikohet që miraton rregulla për furnizimin me energji termike. Në përputhje me nenin 30, paragrafi 1 i të njëjtit ligj, i titulluar “Rregullat e Furnizimit”, përcaktohet që Komisioni Rregullator i Energjetikës miraton rregulla të veçanta për furnizimin me energji elektrike, energji termike dhe gaz natyror. Paragrafi 2 përcakton që rregulla të tilla të furnizimit do të rregullojnë më nga afër kushtet dhe mënyrën e përgjithshme të furnizimit, si dhe të drejtat, detyrimet dhe përgjegjësitë e ndërsjella të furnizuesit dhe konsumatorit të llojit të duhur të energjisë dhe operatorit të sistemit të duhur dhe, ndër të tjera, pika 9 e paragrafit 2 rregullon që kushtet dhe procedura për shkëputjen e konsumatorëve nga sistemet e transmetimit ose shpërndarjes do të rregullohen më nga afër, në rast se konsumatorët nuk i përmbushin detyrimet e përcaktuara me ligj, rregullore dhe/ose marrëveshje tjetër.

Bazuar në analizën e dispozitave kushtetuese të lartpërmendura dhe dispozitave të Ligjit të Energjetikës, si dhe përmbajtjes së dispozitave të kontestuara të Rregullave për ndryshimin dhe plotësimin e Rregullave për Furnizim me energji termike, në lidhje me pretendimet në iniciativë, Gjykata përcaktoi se çështja e përputhshmërisë së dispozitave të kontestuara të Rregullave me dispozitat e Ligjit të Energjetikës dhe me dispozitat e Kushtetutës të paraqitura nga parashtruesi i iniciativësi mund të jetë e bazuar.

Kjo për shkak se sundimi i së drejtës është një vlerë themelore e garantuar kushtetuese që përfshin, ndër të tjera, parimin e sigurisë juridike dhe pritjeve legjitime. Kjo do të thotë që ligjet zbatohen për të gjithë qytetarët në mënyrë të barabartë dhe çdo shmangie nga zbatimi i tyre përbën shkelje të parimit të sigurisë juridike.

Në fakt, Komisioni Rregullator për Energjetikë dhe Shërbime të Ujit i Republikës së Maqedonisë së Veriut, me Rregullat e miratuara për ndryshimin dhe plotësimin e Rregullave për furnizim me energji termike, ka vendosur detyrime për pronarët e pjesëve të veçanta të objekteve që kërkojnë të shkyçen nga sistemi qendror i ngrohjes për të zbatuar një procedurë shkyçejeje. Procedura e shkyçjes që duhet të zbatohet nga kërkuesi- pronari i pjesës së veçantë të objektit, përfshin sigurimin e pëlqimit me shkrim për shkyçje nga sistemi i energjisë termike nga shumica e numrit të përgjithshëm të pronarëve të pjesëve të veçanta të objektit, pastaj obligim i parashtruesit është për të përgatitur një projekt ngrohjeje që do të ofrojë një sistem alternativ ngrohjeje dhe për ta paraqitur projektin e ngrohjes te furnizuesi, i cili nga ana tjetër duhet të vendosë për miratimin dhe realizimin e tij.

Neni 30, paragrafi 1 i Ligjit të Energjetikës përcakton që Komisioni Rregullator i Energjetikës miraton rregulla të veçanta për furnizimin me energji elektrike, energji për ngrohje dhe gaz natyror. Në paragrafin 2 të të njëjtit nen, ligjvënësi përcaktoi qartë se rregulla të tilla furnizimi do të rregullojnë më hollësisht kushtet dhe mënyrën e përgjithshme të furnizimit, të drejtat, detyrimet dhe përgjegjësitë e ndërsjella të furnizuesit dhe konsumatorit, dhe, ndër të tjera, në pikën 9, ka përcaktuar se kushtet dhe procedura për shkëputjen e konsumatorëve nga sistemet e transmetimit ose shpërndarjes do të rregullohen më hollësisht në rast se konsumatorët nuk i përmbushin obligimet e tyre sipas ligjit, rregulloreve të tjera dhe/ose marrëveshjes.

Nga analiza e dispozitave ligjore të mësipërme, rrjedh se ligjvënësi, me një formulim të tillë ligjor, ka përcaktuar që Komisioni Rregullator i Energjetikës mundet, me anë të një akti nënligjor (rregullat e furnizimit), të përcaktojë kushte dhe një procedurë për shkëputjen e konsumatorëve nga sistemi i transmetimit dhe shpërndarjes, por vetëm në rastin kur konsumatori ka pushuar së përmbushuri obligimet e përcaktuara me ligj, rregullore të tjera dhe/ose kontratë, dhe jo në rastin kur vetë konsumatori i drejtohet vullnetarisht furnizuesit me një kërkesë dhe kërkon shkëputje nga sistemi. Është e padiskutueshme që Komisioni Rregullator i Energjetikës mund të miratojë rregulla të veçanta të furnizimit në të cilat do të përcaktojë kushtet dhe një procedurë për shkëputje nga sistemet e transmetimit dhe shpërndarjes. Megjithatë, në përputhje me nenin 30 paragrafi 2 pika 9 të Ligjit të Energjetikës, kushte të tilla dhe procedura e shkëputjes zbatohen vetëm dhe ekskluzivisht për konsumatorët që kanë pushuar së përmbushuri obligimet e përcaktuara me ligj, rregullore të tjera dhe/ose kontratë. Përjashtimi i planifikuar i përdoruesve duhet të përfaqësojë një lloj sanksioni për ata përdorues që kanë pushuar së përmbushuri obligimet e tyre, dhe jo të referohet edhe për shkyçjen e përdoruesve që përmbushin obligimet e tyre dhe që dëshirojnë vullnetarisht të shkyçen nga sistemi.

Obligimet e përcaktuara nga Komisioni Rregullator për Energjetikë dhe Shërbime të Ujit të Republikës së Maqedonisë së Veriut për pronarët e pjesëve specifike të ndërtesave që kërkojnë të shkëputen nga sistemi qendror i ngrohjes gjithashtu nuk janë në korrelacion ose në përputhje me praktikën gjyqësore të Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut. Konkretisht, Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në Vendimin Strezovski dhe të Tjerët kundër Republikës së Maqedonisë së Veriut (Aplikimet nr. 14460/16 dhe 7 të tjera), thotë se “Si ndërhyrja në gëzimin paqësor të pronësisë ashtu edhe kufizimi duhet të gjejnë një ekuilibër të drejtë midis kërkesave të interesit të përgjithshëm të bashkësisë dhe nevojës për të mbrojtur të drejtat themelore individuale”. Nevoja për të arritur këtë ekuilibër pasqyrohet në strukturën e nenit 1 të Protokollit nr. 1 në tërësi. Prandaj, në të gjitha rastet e shkeljes së pretenduar të këtij neni, Gjykata është e detyruar të përcaktojë nëse, si rezultat i ndonjë veprimi ose mosveprimi nga Shteti, personave të përfshirë u është imponuar një barrë joproporcionale dhe e tepërt (shih Broniowski kundër Polonisë [GC], nr. 31443/96, § 150, ECHR 2004 V; Zolotas v. Greece (no. 2), nr. 66610/09, § 40, ECHR 2013 (ekstrakte); dhe Dickmann and Gion v. Romania, nr. 10346/03 dhe 10893/04, § 90, 24 tetor 2017)”. Në këtë drejtim, Komisioni Rregullator, me përcaktimin e obligimeve të lartpërmendura, nuk ka marrë parasysh faktin se ato imponojnë një barrë joproporcionale dhe të tepërt mbi përdoruesit e shërbimeve, në kundërshtim me standardet ndërkombëtare mbi të drejtat dhe liritë e njeriut.

Në përputhje me të gjitha sa më sipër, nga analiza e dispozitave të kontestuara dhe dispozitave ligjore të deklaruara, Gjykata konstatoi se Dispozitat e kontestuara të nenit 54-a, paragrafi 1, pikat 1, 2 dhe 4 të Rregullave për ndryshimin dhe plotësimin e rregullave për Furnizim me energji për ngrohje janë të paligjshme, dhe për këtë arsye në kundërshtim me vlerën themelore të rendit kushtetues – parimin e sundimit të së drejtës nga neni 8, paragrafi 1, alineja 3 të Kushtetutës, sipas të cilit në rendin juridik duhet të ekzistojnë norma të qarta dhe precize dhe ato duhet të jenë të harmonizuara në mënyrë juridike me Kushtetutën dhe ligjet.

Bazuar në sa më sipër, Gjykata, me shumicë votash, vendosi si në pjesën dispozitive të këtij vendimi.

Ky vendim ka veprim juridik nga dita e publikimit në “Gazetën Zyrtare të Republikës së Maqedonisë së Veriut”.

KRYETAR
i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Maqedonisë së Veriut,
dr. Darko Kostadinovski