У.бр.240/2024 – Уставен суд на Република Северна Македонија

Уставен суд на
Република Северна Македонија
У.бр.240/2024
Скопје, 12.03.2025 година

Уставниот суд на Република Северна Македонија, во состав д-р Дарко Костадиновски, претседател на Судот и судиите Насер Ајдари, м-р Татјана Васиќ-Бозаџиева, д-р Јадранка Дабовиќ-Анастасовска, Елизабета Дуковска, д-р Осман Кадриу, Добрила Кацарска, д-р Ана Павловска-Данева и м-р Фатмир Скендер, врз основа на член 110 став 1 од Уставот на Република Северна Македонија, член 38 алинеи 1 и 3 и член 73 алинеја 3 од Актот на Уставниот суд на Република Северна Македонија („Службен весник на Република Северна Македонија” бр.115/2024), на седницата одржана на 12 март 2025 година, донесе

Р Е Ш Е Н И Е

СЕ ОТФРЛА иницијативата за поведување постапка за оценување на уставноста на членовите 4, 5 и 6 од Законот за престанување на важењето на Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка („Службен весник на Република Северна Македонија“ бр.194/2024).

Образложение

Елизабета Русеска од Охрид, Кирил Давков од Битола, Мирјана Панатојова од Струмица и Трајанка Бошева од Кавадарци, до Уставниот суд поднесоа иницијатива за оценување на уставноста на одредбите означени во диспозитивот на ова решение.

Подносителите на иницијативата сметаат дека донесениот Закон за престанување на важењето на Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка („Службен весник на Република Северна Македонија” бр.194/2024) е спротивен на член 8 став 1 алинеи 1, 3 и 11, член 9, член 52 ставови 3 и 4, член 54 став 3 и Амандман ХХІ, член 61 ставови 1 и 2, член 68 став 1 алинеја 16 од Уставот на Република Северна Македонија, како и на член 3 став 3 и член 4 ставови 1 и 5 од одредбите од Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка.

Во продолжението на иницијативата, подносителите изразуваат загриженост за недоволната јасност и прецизност на Законот, како и за потенцијалните последици и недостатоци во преодниот период и трансферот на вработените и укажуваат дека Законот не вклучува преодни и завршни одредби со кои би се регулирало завршувањето на постапките започнати со претходните прописи пред да стапи на сила новиот закон. Се истакнуваат прашањата за несигурностите и нејасноста на Законот, особено во однос на одговорностите за вработените и други аспекти, како оставки, именувања и исплати на плати.

Понатаму, подносителите ја доведуваат во прашање уставноста на Законот и неговата усогласеност со човековите права, нагласувајќи ја потребата од правна сигурност и заштита на стекнатите права и интереси. Тие тврдат дека законските измени ги поткопуваат уставните одредби, ги нарушуваат основните слободи и права на граѓаните и го нарушуваат принципот на владеење на правото.

Како заклучок, подносителите ја нагласуваат важноста од поставување уставни граници за престанок на мандатот и заштита на слободите и правата на граѓаните. Се истакнува потребата од соодветни мерки и ресурси за преминување кон новиот правен режим без загрозување на правната сигурност и стекнатите права. Подносителите заклучуваат дека законските измени не можат да бидат легитимна причина за ограничување на мандатите на веќе избраните лица и изразуваат загриженост затоа што Собранието на Република Северна Македонија не наведува причини за исклучоци при објавувањето на законите во „Службен весник на Република Северна Македонија“.

Подносителите ги истакнуваат прашањата во врска со недостигот на преодни и завршни одредби во Законот, кои би го регулирале процесот на транзиција на вработените на јасен и прецизен начин во одредена временска рамка. Нагласена е нејасноста на обврските за вработените и други аспекти како оставки, именувања, исплати на плати .

Подносителите наведуваат дека Законот не содржи одредби кои ќе се однесуваат на завршување на тековните постапки започнати со претходните прописи пред да стапи на сила новиот закон.

Понатаму, се изразува загриженост за престанок на мандатите на претседателот и членовите на Комисијата, како и за потенцијалното влијание врз правата и интересите на засегнатите страни поради законските измени. Подносителите ја доведуваат во прашање уставноста на Законот и неговата усогласеност со човековите права, нагласувајќи ја потребата од правна сигурност и заштита на стекнатите права и интереси.

Во заклучокот, подносителите тврдат дека законските измени не можат легитимно да го оправдаат ограничувањето на мандатите на веќе избраните функционери и дека причините за исклучоците при објавувањето на законите во „Службен весник на Република Северна Македонија“ не биле соодветно образложени од Собранието на Република Северна Македонија.

На седницата Судот утврди дека според оспорениот член 4 од Законот за престанување на важењето на Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка („Службен весник на Република Северна Македонија“ бр.194/2024) вработените кои до денот на влегувањето во сила на овој закон имаат засновано работен однос во Државната комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка ги презема Државната комисија за одлучување во управна постапка, постапка од работен однос и инспекциски надзор во втор степен, најдоцна до именувањето на претседател и членови на Државната комисија, согласно со актите за внатрешна организација и систематизација.

Во член 5 од истиот закон е предвидено дека со денот на именувањето на претседателот и на членовите на Државната комисија за одлучување во управна постапка, постапка од работен однос и инспекциски надзор во втор степен им престанува мандатот на претседателот и на членовите на Државната комисија за одлучување во втор степен од областа на инспекциски надзор и прекршочната постапка именувани согласно со Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка („Службен весник на Република Македонија“ број 130/14,53/16 и 11/18).

Со член 6 од истиот закон се предвидува дека овој закон влегува во сила со денот на објавувањето во „Службен весник на Република Северна Македонија“.

III

Во член 8 став 1 алинеја 3 од Уставот, владеењето на правото е определено како една од темелните вредности на уставниот поредок на Република Северна Македонија.

Според член 110 алинеја 1 од Уставот на Република Северна Македонија, Уставниот суд на Република Северна Македонија, одлучува за согласноста на законите со Уставот.
Согласно со член 38 алинеи 1 и 3 од Актот на Уставниот суд, Уставниот суд ќе ја отфрли иницијативата ако не е надлежен да одлучува за барањето и ако постојат други процесни пречки за одлучување по иницијативата.

Законот за престанување на важењето на Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка („Службен весник на Република Северна Македонија“ бр.194/2024) содржи 6 члена.

Со членот 1 престанува да важи Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка („Службен весник на Република Македонија” број 130/14, 53/16 и 11/18).

Во членовите 2, 3, 4 и 5 се уредуват прашањата за пренесување на надлежностите на постојната Државна комисија, опремата, инвентарот и другите работи, архивата, документацијата, средствата за работа и другите средства на Државната комисија, вработените и престанокот на мандатот на претседателот и членовите на Државната комисија за одлучување во втор степен од областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка именувани согласно Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка, додека член 6 уредува влегување во сила на Законот.

Од наводите во иницијативата произлегува дека подносителите на иницијативата ја оспоруваат уставноста на членовите 4, 5 и 6 од Законот за престанување на важењето на Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка („Службен весник на Република Северна Македонија“ бр.194/2024), како спротивни на член 8 став 1 алинеи 1, 3 и 11, член 9, член 52 ставови 3 и 4, член 54 став 3 и Амандман ХХІ, член 61 ставови 1 и 2, член 68 став 1 алинеја 16 од Уставот на Република Северна Македонија, и член 3 став 3 и член 4 ставови 1 и 5 од одредбите од Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка, со образложение дека во преодните и завршните одредби на Законот не е содржана регулатива што се однесува на процесот на транзиција на вработените на јасен и прецизен начин во одредена временска рамка, нејасноста на обврските за вработените и други аспекти како оставки, именувања, исплати на плати, како и дека Законот не содржи одредби кои ќе се однесуваат на завршување на тековните постапки започнати со претходните прописи пред да стапи на сила новиот закон.

Со оглед на фактот дека подносителите на иницијативата при оспорувањето на уставноста на оспорените одредби не ги навеле причините поради кои сметаат дека истите се спротивни на наведените уставни одредби, што според член 23 став 2 од Актот на Судот треба да се направи, Судот оцени дека исполнети се условите за отфрлање на иницијативата во овој дел, согласно член 38 алинеја 3 од Актот на Судот.

Во врска со барањето на подносителите на иницијативата Уставниот суд преку своите механизми да изврши корекција на оспорените одредби од Законот, поради тоа што не содржи нешто што според нив требало да постои или на одреден начин да биде регулирано, а што е прашање во надлежност на законодавецот кој ги креира прописите, ги менува и дополнува, а воедно преку своите механизми, врши и технички исправки и корекции на прописите кои ги донесува согласно со член 68 од Уставот, Судот оцени дека во конкретниот случај исполнети се условите од член 38 алинеја 1 од Актот на Уставниот суд, за отфрлање на иницијативата, со оглед на тоа дека наводите се сведуваат на барање за постапување кое е во надлежност на законодавецот, а не на Уставниот суд.

Во однос на наводите на подносителите на иницијативата дека оспорените одредби се спротивни на член 3 став 3 и член 4 ставови 1 и 5 од Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка којшто со влегување во сила на Законот за престанување на важењето на Законот за основање на Државна комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка („Службен весник на Република Северна Македонија“ бр.194/2024), престанал да важи, според Судот, станува збор за прашање коешто се однесува на уставна-судска оцена на согласноста помеѓу два закони и тоа во ситуација кога еден од наведените закони не е веќе дел од правниот поредок. Поради сето наведено, Судот оцени дека иницијативата во овој дел треба да се отфрли, согласно со член 38 алинеја 3 од Актот на Судот, заради постоење на процесни пречки.

Врз основа на наведеното, Судот, со мнозинство гласови одлучи како во диспозитивот на ова решение.

ПРЕТСЕДАТЕЛ
на Уставниот суд на Република Северна Македонија,
д-р Дарко Костадиновски

* * *

Gjykata Kushtetuese e
Republikës së Maqedonisë së Veriut
U.nr.240/2024
Shkup, 12.03.2025

Gjykata Kushtetue e Republikës së Maqedonisë së Veriut, në përbërje të kryetarit të Gjykatës, dr. Darko Kostadinovski dhe gjykatësve Naser Ajdari, mr.Tatjana Vasiq-Bozaxhieva, dr.Jadranka Daboviq-Anastasovska, Eliazabeta Dukovska, dr. Osman Kadriu, Dobrilla Kacarska, dr. Ana Pavllovska-Daneva dhe mr. Fatmir Skender, në bazë të nenit 110 paragrafi 1 të Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë së Veriut, nenit 38 alinetë 1 dhe 3 ne nenit 73 alineja 3 të Aktit të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Maqedonisë së Veriut („Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut“ nr.115/2024), në seancën e mbajtur më 12 mars 2025, miratoi

A K T V E N D I M

REFUZOHET iniciativa për inicimin e procedurës për vlerësimin e kushtetutshmërisë së neneve 4, 5 dhe 6 të Ligjit për shfuqizimin e Ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë nga lëmia e mbikëqyrjes inspektuese dhe procedurës kundërvajtëse (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr.194/2024).

Arsyetim

Elizabeta Ruseska nga Ohri, Kirill Davkov nga Manastiri, Mirjana Panatojova nga Strumica dhe Trajanka Bosheva nga Kavadari, parashtruan iniciativë në Gjykatën Kushtetuese për vlerësimin e kushtetutshmërisë së dispozitave të përcaktuara në dispozitiv të këtij aktvendimi.

Parashtruesit e iniciativës konsiderojnë se Ligji i miratuar për shfuqizimin e Ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr. 194/2024) është në kundërshtim me nenin 8 paragrafi 1 alinetë 1, 3 dhe 11, nenin 9, nenin 52 paragrafët 3 dhe 4, nenin 54 paragrafi 3 dhe Amendamenti XXI, neni 61 paragrafët 1 dhe 2, neni 68 paragrafi 1 alineja 16 të Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë së Veriut, si dhe nenit 3 paragrafi 3 dhe nenit 4 paragrafët 1 dhe 5 të dispozitave të Ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse.

Në vazhdim të iniciativës, parashtruesit shprehin shqetësimin për mungesën e qartësisë dhe saktësisë së Ligjit, si dhe për pasojat dhe mangësitë e mundshme në periudhën kalimtare dhe transfetit të punonjësve dhe theksojnë se ligji nuk përfshin dispozita kalimtare dhe përfundimtare që do të rregullonin përfundimin e procedurave të inicuara sipas rregulloreve të mëparshme para hyrjes në fuqi të ligjit të ri. Çështjet e paqartësisë dhe pasigurisë së Ligjit janë vënë në pah, veçanërisht në lidhje me përgjegjësitë për punonjësit dhe aspekte të tjera, si dorëheqjet, emërimet dhe pagesa e pagave. Për më tepër, parashtruesit vënë në dyshim kushtetutshmërinë e Ligjit dhe përputhshmërinë e tij me të drejtat e njeriut, duke theksuar nevojën për siguri juridike dhe mbrojtje të të drejtave dhe interesave të fituara. Ata pretendojnë se ndryshimet ligjore cenojnë dispozitat kushtetuese, cenojnë liritë dhe të drejtat themelore të qytetarëve dhe shkelin parimin e sundimit të së drejtës.

Në përfundim, parashtruesit theksojnë rëndësinë e vendosjes së kufijve kushtetues për përfundimin e mandatit dhe mbrojtjen e lirive dhe të drejtave të qytetarëve. Theksohet nevoja për masat dhe burimet e duhura për kalimin në regjimin e ri juridik pa rrezikuar sigurinë juridike dhe të drejtat e fituara. Parashtruesit konkludojnë se ndryshimet legjislative nuk mund të jenë arsye legjitime për kufizimin e mandateve të personave tashmë të zgjedhur dhe shprehin shqetësimin se Kuvendi i Republikës së Maqedonisë së Veriut nuk deklaron arsye për përjashtime me rastin e publikimit të ligjeve në “Gazetën Zyrtare të Republikës së Maqedonisë së Veriut”.
Parashtruesit theksojnë çështjet që kanë të bëjnë me mungesën e dispozitave kalimtare dhe përfundimtare në ligj, të cilat do ta rregullonin procesin e transferit të punonjësve në mënyrë të qartë dhe të saktë brenda një afati të caktuar kohor. Theksohet mungesa e qartësisë së obligimeve për punonjësit dhe aspekte të tjera si dorëheqjet, emërimet, pagesat e pagave.

Parashtruesit theksojnë se ligji nuk përmban dispozita që do të kishin të bënin me përfundimin e procedurave në vazhdim të iniciuara sipas rregullave të mëparshme para hyrjes në fuqi të ligjit të ri.

Gjithashtu, janë shprehur shqetësime për ndërprerjen e mandateve të kryetarit dhe anëtarëve të Komisionit, si dhe ndikimin e mundshëm në të drejtat dhe interesat e palëve të interesuara për shkak të ndryshimeve legjislative. Parashtruesit vënë në dyshim kushtetutshmërinë e Ligjit dhe përputhshmërinë e tij me të drejtat e njeriut, duke theksuar nevojën për siguri juridike dhe mbrojtje të të drejtave dhe interesave të fituara. Në përfundim, parashtruesit argumentojnë se ndryshimet legjislative nuk mund të justifikojnë në mënyrë legjitime kufizimin e mandateve të funksionarëve tashmë të zgjedhur dhe se arsyet e përjashtimeve gjatë publikimit të ligjeve në “Gazetën Zyrtare të Republikës së Maqedonisë së Veriut” nuk janë arsyetuar në mënyrë adekuate nga Kuvendi i Republikës së Maqedonisë së Veriut.

Gjykata në seancë konstatoi se sipas nenit 4 të kontestuar të Ligjit për shfuqizimin e ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë nga Fusha e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr. 194/2024) të punësuarit të cilët deri në ditën e deri ditën e hyrjes në fuqi të këtij ligji kanë themeluar marrëdhënie pune në Komisionin Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse i merr Komisioni Shtetëror për Vendimmarrje në Procedurën Administrative, Procedurën e Marrëdhënies së Punës dhe Mbikëqyrjen Inspektuese në shkallë të dytë, më së voni deri në emërimin e kryetarit dhe anëtarëve të Komisionit Shtetëror në pajtim me aktet për organizim të brendshëm të Komisionit Shtetëror.

Neni 5 i të njëjtit ligj parashikon se në ditën e emërimit të kryetarit dhe anëtarëve të Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Procedurat Administrative, Procedurat e Marrëdhënies së Punës dhe Mbikëqyrjen Inspektore në shkallë të dytë, u pushon mandati i kryetarit dhe anëtarëve të Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse të emëruar në përputhje me Ligjin për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë nga Fusha e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 130/14, 53/16 dhe 11/18).
Neni 6 i të njëjtit ligj parasheh se ky ligj hyn në fuqi me ditën e publikimit në “Gazetën Zyrtare të Republikës së Maqedonisë së Veriut“.

III

Në nenin 8, paragrafi 1, alineja 3 të Kushtetutës, sundimi i së drejtës është përcaktuar si një nga vlerat themelore të rendit kushtetues të Republikës së Maqedonisë së Veriut.

Sipas nenit 110, alineja 1 të Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë së Veriut, Gjykata Kushtetuese e Republikës së Maqedonisë së Veriut vendos për pajtueshmërinë e ligjeve me Kushtetutën.

Sipas nenit 38, alinetë 1 dhe 3 të Aktit të Gjykatës Kushtetuese, Gjykata Kushtetuese do ta refuzojë iniciativën nëse nuk është kompetente për të vendosur mbi kërkesën dhe nëse ka pengesa të tjera procedurale për të vendosur për iniciativën.

Ligji për shfuqizimin e Ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr. 194/2024) përmban 6 nene.

Me nenin 1 shfuqizohet Ligji për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektore dhe të Procedurës Kundërvajtëse (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë” nr. 130/14, 53/16 dhe 11/18).

Nenet 2, 3, 4 dhe 5 rregullojnë çështjet e kalimit të kompetencave të Komisionit Shtetëror ekzistues, pajisjet, inventarin dhe çështje të tjera, arkivin, dokumentacionin, mjetet e punës dhe burimet e tjera të Komisionit Shtetëror, të punonjësve dhe përfundimit të mandatit të kryetarit dhe anëtarëve të Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në fushën e Mbikëqyrjes Inspektore dhe të Procedurës Kundërvajtëse, të emëruar në përputhje me Ligjin për Themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse, ndërsa neni 6 rregullon hyrjen në fuqi të Ligjit.

Nga pretendimet në iniciativë, del se parashtruesit e iniciativës e kontestojnë kushtetutshmërinë e neneve 4, 5 dhe 6 të Ligjit për shfuqizimin e Ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe të Procedurës Kundërvajtëse të Republikës së Maqedonisë së Veriut, nr. 194/2024), në kundërshtim me nenin 8 paragrafi 1 alinetë 1, 3 dhe 11, nenin 9, nenin 52 paragrafët 3 dhe 4, nenin 54 paragrafi 3 dhe Amendamentin XXI, nenin 61 paragrafët 1 dhe 2, nenin 68 paragrafi 1, alineja 16 të Kushtetutës së Republikës së Maqedonisë së Veriut dhe nenin 3 paragrfai 3 dhe nenin 4 paragrafët 1 dhe 5 të dispozitave të Ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse, me arsyetimin se dispozitat kalimtare dhe përfundimtare të Ligjit nuk përmbajnë asnjë rregullativë që i referohet procesit të tranzicionit të punonjësve në një mënyrë të qartë dhe të saktë, në një afat të caktuar kohor, paqartësia e obligimeve të punonjësve dhe aspekte tjera si dorëheqjet, emërimet, pagesat e pagave, si dhe se Ligji nuk përmban dispozita që do t’i referohen përfundimit të procedurave në vazhdim të inicuara me rregullat e mëparshme para hyrjes në fuqi të ligjit të ri.

Duke qenë se parashtruesit e iniciativës, me rastin e kundërshtimit të kushtetutshmërisë së dispozitave të kontestuara, nuk kanë deklaruar arsyet se përse i konsiderojnë ato në kundërshtim me dispozitat kushtetuese të deklaruara, gjë që sipas nenit 23 paragrafi 2 i Aktit të Gjykatës duhet bërë, Gjykata vlerësoi se plotësohen kushtet për refuzimin e iniciativës në këtë pjesë, në përputhje me nenin 3 të Aktit të Gjykatës.

Lidhur me kërkesën e parashtruesve të iniciativës Gjykata Kushtetuese, nëpërmjet mekanizmave të saj, të korrigjojë dispozitat e kontestuara të ligjit, sepse nuk përmban diçka që, sipas tyre, duhet të ekzistonte ose të rregullohej në një mënyrë të caktuar, e cila është një çështje në kompetencën e ligjvënësit që krijon rregullat, i ndryshon dhe i plotëson ato dhe në të njëjtën kohë nëpërmjet të mekanizmave të tij kryen edhe korrigjime teknike dhe përmirësime të rregullave të cilat i miraton në përputhje me nenin 68 të Kushtetutës, Gjykata vlerësoi se në rastin konkret janë plotësuar kushtet e nenit 38, alineja 1 të Aktit të Gjykatës Kushtetuese, për refuzimin e iniciativës, duke qenë se pretendimet kanë të bëjnë me kërkesë për veprim që është në kompetencë të ligjvënësit dhe jo të Gjykatës Kushtetuese.

Lidhur me pretendimet e parashtruesve të iniciativës se dispozitat e kontestuara janë në kundërshtim me nenin 3 paragrafi 3 dhe nenin 4 paragrafët 1 dhe 5 të Ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe Procedurës Kundërvajtëse, i cili, me hyrjen në fuqi të Ligjit për shfuqizimin e Ligjit për themelimin e Komisionit Shtetëror për Vendimmarrje në Shkallë të Dytë në Fushën e Mbikëqyrjes Inspektuese dhe të Procedurës Kundërvajtëse (“Gazeta Zyrtare e Republikës së Maqedonisë së Veriut” nr. 194/2024), është shfuqizuar, sipas Gjykatës, bëhet fjalë për një çështje që ka të bëjë me marrëveshjen kushtetuese-gjyqësore të pajtueshmërisë ndërmjet dy ligjeve edhe atë në një situatë kur njëri nga ligjet në fjalë nuk është më pjesë e rendit kushtetues. Për sa u tha më sipër, Gjykata vlerësoi se iniciativa në këtë pjesë duhet të refuzohet, në përputhje me nenin 38 paragrafi 3 të Aktit të Gjykatës, për shkak të ekzistimit të pengesave procedurale.

Nisur nga sa më sipër, Gjykata, me shumicë votash, vendosi si në dispozitivin e këtij aktvendimi.

KRYETAR
i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Maqedonisë së Veriut,
dr. Darko Kostadinovski